وضعیت قرمز

وقتی در فصل گذشته لیورپول جام اتحادیه را همراه با شاه کِنی بدست آورد، همگان بر این عقیده بودند که دالگلیش می تواند به بحران عمیق قرمزها فایق آید، اما با تصمیم عجیب مالک امریکایی باشگاه و برکناری اسکاتلندی کهنه کار، امیدها به یاس مبدل شد. گزینه ی بعدی یک مربی جوان و انرژیک بود: "برندن راجرز"! انتقال او از سوانزی به لیورپول با اتفاقات تلخ و شیرین زیادی همراه بوده است. از طرفی هواداران تیم پرافتخار بندر لیورپول امیدوار شدند تا به مدت ها ناکامی تیم شان پایان داده شود و از طرف دیگر بیم این می رفت کمبود تجربه ی راجرز در مربیگری تیم بزرگ، وی را دچار مشکل کند. دستاورد خوب راجرز برای قرمزها معرفی چند چهره ی جوان مانند رحیم استرلینگ 17 ساله بوده است اما کماکان مشکل نبردن پابرجاست و حتی با پیروزی یک بر صفر اخیر آنها در برابر ساوتهمپتون، مکان متزلزلی بهتر از یازدهم جدول را برای ایشان به ارمغان نیاورده است. اگر هواداران لیورپول و مالک باشگاه صبور باشند، بتدریج انقلاب خزنده ی راجرز در تیم جواب خواهد داد و روزهای خوب انفیلد با وجود سوارز و کاپیتان جرارد باز خواهد گشت اما عجله برای نتیجه گیری کوتاه مدت راجرز، ادامه ی جایگاه نامناسب تیم بزرگ جزیره را در پی خواهد داشت. شاید بازگشت رینا از مصدومیت و خرید یکی – دو بازیکن برای ترمیم ضعف گلزنی لیورپول در ژانویه چاره کار باشد. البته در خبرها آمده است که بالِ 17 ساله ی لیورپول بدلیل توهین راجرز (نقل از دیلی مِیل – لفظ زشت خیلی احمق) از تمدید قرارداد خود سرباز می زند و این خبر برای مربی که می خواهد با جوانگرایی تیمش را متحول کند، اصلاَ خوب نیست. درهرحال یافتن یک زوج مناسب برای سوارز در خط حمله نیز از واجبات خروج از وضعیت قرمزِ سرخ هاست زیرا سوارز در صورت پیدا شدن مکمل می تواند همان نقش وین رونی در یونایتد را برای لیورپول بازی کند و صد البته اگر سوارز از حاشیه هایش بیشتر فاصله بگیرد.

شورش علیه فرمانده توپخانه

همسایه لیورپول در جدول لیگ برتر، ارسنال است! مقام دهم برای شمال لندن نشین ها بسیار دردآور است. توپچی ها از سال 2003 تاکنون هیچ عنوانی بدست نیاورده اند و فقط به حضور در بیگ فور و صعود به لیگ قهرمانان اروپا بسنده کرده اند که این هدف نیز با اُفتِ وحشتناک این تیم بویژه پس از خروج روبین فن پرسی به مخاطره افتاده است. اوضاع چنان بحرانی است که برای نخستین بار تعدادی از هواداران آرسنال با تجمعات و شعارهای اعتراضی خواستار برکناری آرسن ونگر شده اند! رییسی که همه کار برای توپچی ها کرده است بجز کسب جام. از یک طرف وجود بازیکنان بزرگی چون فن پرسی، فابرگاس، نصری و ... که هیچکدام طعم قهرمانی را نچشیدند و از سوی دیگر فروش آنها به تیم های دیگر، عوامل این نارضایتی هاست. اما مدیران و سهامداران ارسنال از ونگر رضایت کامل دارند زیرا بهترین سود مالی را برایشان رقم زده است. خرید بازیکنان گمنام و فروش آنها به شکل یک سوپراستار. حال در ادامه باید دید رییس می تواند از زیر این فشار سنگین بیرون آید و دوباره دل هواداران را بدست آورد؟ ژانویه فرصت مناسبی است تا ونگر فکری به حال خط دفاع معیوب و دروازه ی ضعیف تیم خود بکند. با کوشیلینیِ پر اشتباه، فرمالنِ پر نوسان و مرتساکرِ متناوباً مصدوم و دروازبانانی که با یکدیگر مسابقه ی بیشتر گل خوردن گذاشته اند، اوضاع ارسنال خطرناک تر خواهد شد.

تافی های شیرین

آبی های بندر لیورپول روزگار خوبی را می گذرانند. مکان ششم جدول برای تیم اورتون خوش یُمن است، بویژه اینکه بالاتر از همسایه ی قرمز خود قرار دارند و با توجه به نتایج بدست آمده و بازی های پیش رو، به نظر می رسد در صورتیکه تیم دیوید مویس بتواند همین ثبات نسبی را حفظ کند، می تواند حتی به سهمیه چمپیونزلیگ نیز بیاندیشد. هافبک توانمند آنان یعنی ماروانه فلینی بلژیکی برگ برنده آنان در این راه است که این فصل به اوج شکوفایی رسیده است. جلاویچ و لیتون بینس دیگر ارکان موفقیت های تافی ها هستند که تا اینجا فصل شیرینی را پشت سر گذاشته اند.

غریب و آشنا

در جمع بالانشینان جدول لیگ برتر حضور وست برومویچ البیون بسیار غریب می نماید اما باید باورشان کرد. استیو کلارک پس از سال ها دستیاری در چلسی، قابلیت های خود را در وست بروم با کسب رده ی پنجم جدول با امتیازی برابر با تیم آشنای لندنی یعنی تاتنهام هات اسپورز نشان داده است. تاتنهام با اندریاس ویاس بواس (یا با لهجه پرتغالی ویاش بواش) با نوسان زیادی آغاز کرد اما رفته رفته سیستم های این مربی جوان  در کنار قشونی از بازیکنان درجه یک مانند گرث بیل، دفو، یوریس و ...، آنان را به مقام چهارمی لیگ رسانده و با توجه به پتانسیل تیمی اسپورز، آنان می توانند مدعی حضور در جمع بیگ فور نیز باشند. بازگشت اسکات پارکر و تثبیت دروازبان تیم ملی فرانسه یعنی یوریس در سنگر تاتنهام می تواند وضعیت آنان را بهتر کند.

هَنگ اُوِر

پیش از آغاز فصل جاری، هیچکس فکر نمی کرد مربی که تیم از هم پاشیده چلسی را پس از ویلاس بواس جمع کرد و آن را به مقام قهرمانی اروپا رساند، اخراج شود! میلیون ها پوند خرج خرید بازیکنان زبده ای مانند هازارد و اسکار و ... کردند ولی انگار یک چیزی قفل شده است! اوج هَنگ اُور آقای آبراموویچ سرمایه دار آنجاست که دی مَتئوی جوان و خوش فکر را اخراج می کند و رافائل بنیتس منفور در چشم هواداران چلسی را بکار می گمارد، آن هم در حالتی که فکر می کرد گواردیولا را می تواند به چنگ آورد که پپ هم جواب منفی به وی داد. واقعاً چگونه است تیمی که می تواند با این همه بازیکن نامبر وان مدعی لیگ برتر باشد، اکنون با 10 امتیاز کمتر از صدرنشین و با وضعی آشفته چشم به روزهای آینده دارد. آیا رافا بنیتز نسخه ی بیماری آبی های لندن است یا او هم بزودی جای خود را به آورام گرانت می دهد؟ چنان ابراموویچ غیرقابل پیش بینی است که دقیقاً نمی توان حرکت بعدی اش را حدس زد. درصورت ادامه وضع فعلی، پایین تر رفتن چلسی در جدول قابل پیش بینی است. بدترین حالت این است که هواداران چلسی تهدید کرده اند در صورت ادامه کار بنیتز بازی ها را تحریم کرده و در ورزشگاه وی را "هو" خواهند کرد!

همسایه بی سر و صدا

برخلاف لقبی که فرگوسن به منچسترسیتی داده بود مبنی بر پُر سروصدا بودن شهروندان، آنان بسیار بی سر و صدا با بازیکنان چند صد میلیون پوندی شان پشت سر یونایتد در جدول حرکت می کنند و در صورتیکه موفق شوند در بازی یکشنبه آینده در ورزشگاه خانگی خود، سرخ های همشهری را شکست دهند به صدر جدول جلوس خواهند کرد. حذف سیتی از لیگ قهرمانان اروپا کمک می کند تا آنان با نیرو و تمرکز بیشتری به بازی های لیگ بپردازند و این برای رقبای آنها اصلاً خوشحال کننده نیست. مَنچینی تیمی در اختیار دارد که گاه ذخیره های آن از بازیکنان داخل زمین معروفترند اما شاهد بودیم که فقط داشتن بازیکن گرانقیمت تضمینی برای پیروزی نیست. مثال این جمله با ناکامی های اخیر چلسی و من سیتی در چمپیونزلیگ کامل می شود. ثبات یا تغییر وضعیت فعلی سیتی به بازی یکشنبه برابر یونایتد بستگی خواهد داشت.

شاهانِ بازگشت

باور اینکه یونایتد توانسته است با فاجعه بارترین خط دفاعی چندساله اخیرش، در صدر جدول لیگ برتر باشد، بسیار سخت است. شیاطین سرخ تاکنون در پایان هفته 15، بیست و یک گل دریافت کرده اند که در مقایسه با دو – سه فصل گذشته در همین زمان، نزدیک به سه برابر گل خورده دارند. سرالکس فرگوسن باید مدیون خط حمله پرقدرتش باشد، روبین فن پرسی، وین رونی و چیچاریتو جور سازمان دفاعی متزلزل تیم را می کشند. با محاسبه ی گل های این سه تن، نتیجه ی جالبی بدست می آید: در صورت نبود این خط حمله، یونایتد اکنون در رده 15 جدول به سر می بُرد! نکته ی جالب این فصل منچستری ها این است که از 21 بازی انجام داده تا امروز 9بار بازگشت از باخت داشته اند و از آن جالبتر اینکه تمام بازگشت ها را با بُرد به پایان رسانده اند و رکورد عجیبی را به جا گذاشته اند اما این بازگشت های شاهانه در صورت عدم حّل مشکل دفاعی ممکن است تکرار نشود و پایان قصّه اندوهناک تمام شود. البته می توان دلایل کلیشه ای مبنی بر مصدومیت طولانی مدت ویدیچ، جونز و اسمالینگ را بهانه کرد ولی شکل بازی تیم یونایتد که در این فصل سیستم دیاموند را در کنار 2-4-4 و 1-3-2-4 تجربه کرده است و تغییرات زیاد بازیکنان بدلیل سیاست چرخشی و نبود یک فرمانده دایمی در خط دفاع، وضعیت خطرناکی را در قلب تدافعی یونایتد بوجود آورده است که اگر سرالکس هرچه زودتر فکری برای رفع این مشکل نکند، شاید دیگر نه تنها بازگشت شاهان را شاهد نباشیم بلکه خاطره ی درهم کوبیده شدن برابر سیتی در هفته آینده باز تکرار شود. بازگشت قریب الوقوع کاپیتان ویدیچ خبر خوبی برای فرگوسن است البته به شرطی که بتواند مقابل من سیتی بازی کند.

به هرحال باید به انتظار ادامه ی رقابت های لیگ برتر جزیره بنشینیم تا ببینیم چه حوادثی در جذابترین لیگ فوتبال دنیا اتفاق می افتد.    

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: